Archiwizacja danych – DNA

Naukowcy właśnie przechowywali album muzyczny “Mezzanine” z 1998 roku w DNA

A, T, G i C to są zera i jedynki kodu żywych istot. W przeciwieństwie do kodu przechowywanego w krzemie, dane przechowywane w DNA nie ulegną degradacji przez tysiące lat. DNA może po prostu pomieścić znacznie więcej danych – jeden gram DNA może przechowywać miliard terabajtów danych.

Naukowcy z ETH Zurich zorientowali się, jak przechowywać jedną z wielkich prac ludzkości w niezmiennym medium DNA: epicki album Massive Attack “Mezzanine”, który ukazał się 20 lat temu. Brytyjskie arcydzieło triphopowego duetu żyje teraz w 5000 małych szklanych paciorków, rozłożonych na prawie milionach krótkich nici DNA.

Aby wcisnąć dane na nici DNA, najpierw trzeba przetłumaczyć je z binarnych (0 i 1) na cztery zasady nukleotydowe DNA (A, T, G, C). Następnie naukowcy muszą zsyntetyzować cząsteczki DNA (bardzo złożony proces), które doskonale zachowują tę sekwencję, a następnie gotowe sekwencje są zapisywane na tych cząsteczkach. Po odwodnieniu i przechowywaniu w odpowiednich warunkach molekuły mogą przetrwać tysiące lat.

To nie pierwszy raz, kiedy naukowcy zapisali pliki cyfrowe w DNA; praca szwajcarskich naukowców znajduje się na drugim miejscu największych plików przechowywanych w DNA (pierwsze miejsce zajmuje Microsoft).

Niestety, jak do tej pory proces jest bardzo powolny i bardzo drogi. Ale posiadanie arcydzieła “Massive Attack” w pełni zakodowanego w DNA zapewni, że przyszłe pokolenia cyber-humanoidów będą miały kilka dobrych beatów z 1998 r.,