Alexander
Według informacji Baylor University tajemnicza duża masa materiału została odkryta pod Aitken, największym kraterem w naszym Układzie Słonecznym na południowym biegunie Księżyca. Może zawierać metal z asteroidy, która uderzyła w Księżyc i uformowała krater.
„Wyobraź sobie, że bierzesz stos metalu pięciokrotnie większy niż Big Island of Hawaii i zakopujesz go pod ziemią. To mniej więcej tyle niespodziewanej masy, którą wykryliśmy” – powiedział naczelny autor Peter B. James, doktor, asystent geofizyki planetarnej w Baylor’s College of Arts & Sciences.
Sam krater ma kształt owalny i ma szerokość 2000 kilometrów oraz kilkanaście kilometrów głębokości. Pomimo swojej wielkości nie można go zobaczyć z Ziemi, ponieważ znajduje się po niewidocznej z Ziemi, drugiej stronie Księżyca.
Rezultat badań – „Głęboka struktura księżycowego południowego bieguna basenu Aitken” – został opublikowany w czasopiśmie Geophysical Research Letters. Aby zmierzyć subtelne zmiany w sile grawitacji wokół Księżyca, naukowcy przeanalizowali dane ze statków kosmicznych wykorzystywanych w misjach NASA, Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL).
„Po połączeniu tych danych z księżycową topografią z Lunar Reconnaissance Orbiter, odkryliśmy nieoczekiwanie dużą masę, setek mil pod basenem południowego bieguna – Aitken”, powiedział James. „Jednym z wyjaśnień tej dodatkowej masy jest przypuszczenie, że metal z asteroidy, która uformowała ten krater, wciąż jest osadzony w płaszczu Księżyca”.
Gęsta masa – „cokolwiek to jest i skądkolwiek pochodzi” – wywiera nacisk na podstawę krateru na ponad pół mili, powiedział. Symulacje komputerowe dużych uderzeń asteroid sugerują, że w odpowiednich warunkach rdzeń żelazo-niklowy asteroidy może zostać rozproszony w górnym płaszczu (warstwa między skorupą Księżyca a rdzeniem) podczas uderzenia. „ Zrobiliśmy obliczenia i pokazaliśmy, że wystarczająco rozproszony rdzeń asteroidy, która spowodowała uderzenie, może pozostać zawieszony w płaszczu Księżyca do dnia dzisiejszego – nie tonąc w jądrze Księżyca” – powiedział James.
Inną możliwością jest to, że tak duża masa może być stężeniem gęstych tlenków związanych z ostatnim etapem krzepnięcia oceanu magmy księżycowej.
Aitken – który prawdopodobnie powstał około 4 miliardy lat temu, jest największym zachowanym kraterem w Układzie Słonecznym. Podczas gdy większe oddziaływania tego typu mogły mieć miejsce w całym Układzie Słonecznym – w tym na Ziemi – to większość śladów została jednak utracona.
James nazwał basen „jednym z najlepszych naturalnych laboratoriów do badania katastrofalnych zdarzeń uderzeniowych – starożytnym procesem, który ukształtował wszystkie skaliste planety i księżyce, które widzimy dzisiaj”.